Hello, how are you?

Hello I’m fine thanks, how are you?

I’m fine thank you!

Moni, muli bwanji?

Moni, ndili bwino, muli bwanji?

Ndili bwino, zikomo!

Zo gaat het iedere dag waar je ook loopt, wie je ook tegen komt, iedereen begroet je vrolijk met een lach, vraagt hoe het gaat in Engels of Chichewa en gaat weer verder.

Het leven in Malawi is heerlijk, iedereen zwaait naar elkaar en maakt zich vooral niet druk. Overal lopen mensen op straat, vrouwen met van alles op hun hoofd zelfs een koffer, echt bizar, mannen die proberen wat te verkopen aan je, soms lukt dat nog ook! En elke dag vrolijk met de fietstaxi dat is echt genieten, genoeg te zien! Dan nog even in de minibus daar maak je elke dag wel weer een bijzonder avontuur mee, van een kip tot een vis, tot op de achterbank die er bijna uitvalt en de achterklep die open staat, het gebeurt allemaal en ach wij lachen er ook maar om!

Toch als je langer nadenkt en eens goed om je heen kijkt, zie je dat de mensen echt wel heel arm zijn. Veel kinderen hebben geen ouders meer of de ouders konden niet voor hen zorgen en zitten daardoor in een weeshuis, je hebt nergens een plekje voor jezelf, overal zijn er kinderen die zich met jou bemoeien, nergens even een schoot om uit te huilen of je verhaal te vertellen. Altijd vechten om een plekje.

Ook de hygiëne is ver te zoeken, vaak op scholen, weeshuizen en zelfs bij de mensen thuis is er geen fatsoenlijke wc, er zit een gat in de grond en that’s all. Ook wc papier is niet aan de orde, een krant daar kan je het mee doen. Laat staan dat zij hun handen wassen daarna. Je wordt hier enorm vies van het rode zand wat op de grond ligt, kindjes hebben vaak dezelfde kleding aan. Zelfs wij zijn helemaal rood/zwart aan het einde van de dag en moeten flink boenen!

Vaak hebben de mensen ook geen water bij hun huis en moeten zij naar de waterput om water te halen, dus daarbij moeten zij ook flink zuinig zijn. Als mensen wel een kraan thuis hebben, komt er regelmatig geen water uit de kraan. En ook van de stroom kan je niet altijd aan. Alles bij elkaar is de hygiëne nog het lastigste punt waar hier verandering in zou moeten komen denk ik. Iedereen eet ook met zijn handen, de kindjes geven ook alles aan elkaar door met hun zwarte handjes..

De vrouwen moeten hier de was nog op de hand wassen, van de week een keer gedaan zelf gedaan jeetje wat heftig en zwaar is dat vooral in deze hitte! Respect voor de vrouwen! Ook de mannen werken vaak buiten, sjouwen met enorme zakken vol met van alles en nog wat. 1 ding de mensen hoeven hier in ieder geval niet naar de sportschool.

Een ander punt wat nu veel voorkomt is Malaria, vanaf oktober wordt de malariamug actief omdat het de heetste maand is van het jaar. Helaas is er ook een kamergenootje getroffen door de malaria ondanks de pillen. Het bizarre is dat je voor 4 dagen pillen krijgt, ongeveer 16 euro kwijt bent en het langzaam aan weer beter gaat. Malaria heeft een naam opgebouwd waar iedereen enorm van schrikt, nu wordt je er ook wel flink ziek van!! Maar als je er op tijd bij bent en de medicijnen kan betalen komt het meestal gewoon goed. Zoveel mensen die hieraan overlijden, terwijl het niet altijd nodig is, heftig.

Zo krijg je in al die weken steeds meer te zien van het land, het blijft bijzonder en heerlijk om hier te zijn! Een leuke week op het project gehad, Thea en ik zijn afgelopen zaterdag een keer naar het weeshuis gegaan zodat wij de kinderen ook in de ochtend een keer zagen. Fijn om de kinderen wat liefde en aandacht te kunnen geven die zij soms missen. Gezellig spelletjes doen met hen en soms ook gewoon even lekker kletsen. Afgelopen zaterdag waren er 3nieuwe kindjes 2 zusjes en 1 broertje, zoheftig om te zien. Het jongste meisje stond beetje stil om zich heente kijken, ik had haar handje gepakt en ging even rondje lopen, ik had haar op me schoot gezet, binnen no time viel zij in slaap. Helemaal op van alle nieuwe indrukken en niemand die zich om haar bekommerd.Ik heb haar op bed gelegd, het is ook wat ineens in een huis vol kindjes engeen ouders meer.. Fijn om er even voor haar te kunnen zijn.

Ook in het Doingoood huis is er altijd wel iets te beleven, met 9 vrouwen en 1 man komen de leukste gesprekken naar voren, vooral tijdens het eten.

Daarnaast gillend van een kakkerlak tot een spin, tot gegil omdat we uno spelen en niet snel genoeg zijn en de ander wint, het is in ieder geval een vrolijke boel!

Wij hebben van de week zelfs voor een azungu (blanken) minibus gezorgd, wij werden behoorlijk aangestaard, de mensen die in stapten werden gek haha zoveel blanken bij elkaar. Er wordt even gepraat en gelachen en de bus gaat weer door.

Van de week nog2 dagen naar het project en vanaf donderdag op naar Zambia, wij gaan op safari!!

Tionana, liefs uit Malawi!